| دانلود | پخش |
 |
ایجاد شده با همکاری سایت لرد موبایل |
به نام خداوند رحمتگر مهربان | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ | |
سوگند به صف بستگان كه صفى [با شكوه] بستهاند | وَالصَّافَّاتِ صَفًّا | |
و به زجركنندگان كه به سختى زجر مىكنند | فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا | |
و به تلاوتكنندگان [آيات الهى] | فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا | |
كه قطعا معبود شما يگانه است | إِنَّ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ | |
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است و پروردگار خاورها | رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ | |
ما آسمان اين دنيا را به زيور اختران آراستيم | إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ | |
و [آن را] از هر شيطان سركشى نگاه داشتيم | وَحِفْظًا مِّن كُلِّ شَيْطَانٍ مَّارِدٍ | |
[به طورى كه] نمىتوانند به انبوه [فرشتگان] عال م بالا گوش فرا دهند و از هر سوى پرتاب مىشوند | لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَيُقْذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٍ | |
با شدت به دور رانده مىشوند و برايشان عذابى دايم است | دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ | |
مگر كسى كه [از سخن بالاييان] يكباره استراق سمع كند كه شهابى شكافنده از پى او مىتازد | إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ | |
پس [از كافران] بپرس آيا ايشان [از نظر] آفرينش سختترند يا كسانى كه [در آسمانها] خلق كرديم ما آنان را از گلى چسبنده پديد آورديم | فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِينٍ لَّازِبٍ | |
بلكه عجب مىدارى و [آنها] ريشخند مىكنند | بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ | |
و چون پند داده شوند عبرت نمىگيرند | وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ | |
و چون آيتى ببينند به ريشخند مىپردازند | وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ | |
و مىگويند اين جز سحرى آشكار نيست | وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ | |
آيا چون مرديم و خاك و استخوانهاى [خرد] گرديديم آيا راستى برانگيخته مىشويم | أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ | |
و همين طور پدران اوليه ما | أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ | |
بگو آرى در حالى كه شما خواريد | قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ | |
و آن تنها يك فرياد است و بس و بناگاه آنان به تماشا خيزند | فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنظُرُونَ | |
و مىگويند اى واى بر ما اين است روز جزا | وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَذَا يَوْمُ الدِّينِ | |
اين است همان روز داورى كه آن را تكذيب مىكرديد | هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ | |
كسانى را كه ستم كردهاند با همرديفانشان و آنچه غير از خدا مىپرستيدهاند | احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ | |
گرد آوريد و به سوى راه جهنم رهبرىشان كنيد | مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِيمِ | |
و بازداشتشان نماييد كه آنها مسؤولند | وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ | |
شما را چه شده است كه همديگر را يارى نمىكنيد | مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ | |
[نه] بلكه امروز آنان از در تسليم درآمدگانند | بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ | |
و بعضى روى به بعضى ديگر مىآورند [و] از يكديگر مىپرسند | وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ | |
[و] مىگويند شما [ظاهرا] از در راستى با ما درمىآمديد [و خود را حق به جانب مىنموديد] | قَالُوا إِنَّكُمْ كُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ | |
[متهمان] مىگويند [نه] بلكه با ايمان نبوديد | قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ | |
و ما را بر شما هيچ تسلطى نبود بلكه خودتان سركش بوديد | وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ كُنتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ | |
پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد ما واقعا بايد [عذاب را] بچشيم | فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ | |
و شما را گمراه كرديم زيرا خودمان گمراه بوديم | فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ | |
پس در حقيقت آنان در آن روز در عذاب شريك يكديگرند | فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ | |
[آرى] ما با مجرمان چنين رفتار مىكنيم | إِنَّا كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ | |
چرا كه آنان بودند كه وقتى به ايشان گفته مىشد خدايى جز خداى يگانه نيست تكبر مىورزيدند | إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ | |
و مىگفتند آيا ما براى شاعرى ديوانه دست از خدايانمان برداريم | وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ | |
ولى نه [او] حقيقت را آورده و فرستادگان را تصديق كرده است | بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ | |
در واقع شما عذاب پر درد را خواهيد چشيد | إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ | |
و جز آنچه مىكرديد جزا نمىيابيد | وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ | |
مگر بندگان پاكدل خدا | إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ | |
آنان روزى معين خواهند داشت | أُوْلَئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ | |
[انواع] ميوهها و آنان مورد احترام خواهند بود | فَوَاكِهُ وَهُم مُّكْرَمُونَ | |
در باغهاى پر نعمت | فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ | |
بر سريرها در برابر همديگر [مىنشينند] | عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ | |
با جامى از باده ناب پيرامونشان به گردش درمىآيند | يُطَافُ عَلَيْهِم بِكَأْسٍ مِن مَّعِينٍ | |
[بادهاى] سختسپيد كه نوشندگان را لذتى [خاص] مىدهد | بَيْضَاء لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ | |
نه در آن فساد عقل است و نه ايشان از آن به بدمستى [و فرسودگى] مىافتند | لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنزَفُونَ | |
و نزدشان [دلبرانى] فروهشتهنگاه و فراخديده باشند | وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ | |
[از شدت سپيدى] گويى تخم شتر مرغ [زير پ ر ]ند | كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَّكْنُونٌ | |
پس برخىشان به برخى روى نموده و از همديگر پرسوجو مىكنند | فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ | |
گويندهاى از آنان مىگويد راستى من [در دنيا] همنشينى داشتم | قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ | |
[كه به من] مىگفت آيا واقعا تو از باوردارندگانى | يَقُولُ أَئِنَّكَ لَمِنْ الْمُصَدِّقِينَ | |
آيا وقتى مرديم و خاك و [مشتى] استخوان شديم آيا واقعا جزا مىيابيم | أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَدِينُونَ | |
[مؤمن] مىپرسد آيا شما اطلاع داريد [كجاست] | قَالَ هَلْ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ | |
پس اطلاع حاصل مىكند و او را در ميان آتش مىبيند | فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاء الْجَحِيمِ | |
[و] مىگويد به خدا سوگند چيزى نمانده بود كه تو مرا به هلاكت اندازى | قَالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدتَّ لَتُرْدِينِ | |
و اگر رحمت پروردگارم نبود هرآينه من [نيز] از احضارشدگان بودم | وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ | |
[و از روى شوق مىگويد] آيا ديگر روى مرگ نمىبينيم | أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ | |
جز همان مرگ نخستين خود و ما هرگز عذاب نخواهيم شد | إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ | |
راستى كه اين همان كاميابى بزرگ است | إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ | |
براى چنين [پاداشى] بايد كوشندگان بكوشند | لِمِثْلِ هَذَا فَلْيَعْمَلْ الْعَامِلُونَ | |
آيا از نظر پذيرايى اين بهتر استيا درخت زقوم | أَذَلِكَ خَيْرٌ نُّزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ | |
در حقيقت ما آن را براى ستمگران [مايه آزمايش و] عذابى گردانيديم | إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِّلظَّالِمِينَ | |
آن درختى است كه از قعر آتش سوزان مىرويد | إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ | |
ميوهاش گويى چون كلههاى شياطين است | طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُؤُوسُ الشَّيَاطِينِ | |
پس [دوزخيان] حتما از آن مىخورند و شكمها را از آن پر مىكنند | فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ | |
سپس ايشان را بر سر آن آميغى از آب جوشان است | ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِيمٍ | |
آنگاه بازگشتشان بىگمان به سوى دوزخ است | ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ | |
آنها پدران خود را گمراه يافتند | إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءهُمْ ضَالِّينَ | |
پس ايشان به دنبال آنها مىشتابند | فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ | |
و قطعا پيش از آنها بيشتر پيشينيان به گمراهى افتادند | وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ | |
و حال آنكه مسلما در ميانشان هشداردهندگانى فرستاديم | وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ | |
پس ببين فرجام هشداردادهشدگان چگونه بود | فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِينَ | |
به استثناى بندگان پاكدل خدا | إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ | |
و نوح ما را ندا داد و چه نيك اجابتكننده بوديم | وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ | |
و او و كسانش را از اندوه بزرگ رهانيديم | وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ | |
و [تنها] نسل او را باقى گذاشتيم | وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمْ الْبَاقِينَ | |
و در ميان آيندگان [آوازه نيك] او را بر جاى گذاشتيم | وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ | |
درود بر نوح در ميان جهانيان | سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ | |
ما اين گونه نيكوكاران را پاداش مىدهيم | إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ | |
به راستى او از بندگان مؤمن ما بود | إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ | |
سپس ديگران را غرق كرديم | ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ | |
و بىگمان ابراهيم از پيروان اوست | وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ | |
آنگاه كه با دلى پاك به [پيشگاه] پروردگارش آمد | إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ | |
چون به پدر[خوانده] و قوم خود گفت چه مىپرستيد | إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ | |
آيا غير از آنها به دروغ خدايانى [ديگر] مىخواهيد | أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ | |
پس گمانتان به پروردگار جهانها چيست | فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ | |
پس نظرى به ستارگان افكند | فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ | |
و گفت من كسالت دارم | فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ | |
پس پشتكنان از او روى برتافتند | فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ | |
تا نهانى به سوى خدايانشان رفت و [به ريشخند] گفت آيا غذا نمىخوريد | فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ | |
شما را چه شده كه سخن نمىگوييد | مَا لَكُمْ لَا تَنطِقُونَ | |
پس با دست راست بر سر آنها زدن گرفت | فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ | |
تا دوان دوان سوى او روىآور شدند | فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ | |
[ابراهيم] گفت آيا آنچه را مىتراشيد مىپرستيد | قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ | |
با اينكه خدا شما و آنچه را كه برمىسازيد آفريده است | وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ | |
گفتند برايش [كوره]خانهاى بسازيد و در آتشش بيندازيد | قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ | |
پس خواستند به از نيرنگى زنند و[لى] ما آنان را پست گردانيديم | فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ | |
و [ابراهيم] گفت من به سوى پروردگارم رهسپارم زودا كه مرا راه نمايد | وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّي سَيَهْدِينِ | |
اى پروردگار من مرا [فرزندى] از شايستگان بخش | رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ | |
پس او را به پسرى بردبار مژده داديم | فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ | |
و
وقتى با او به جايگاه سعى رسيد گفت اى پسرك من من در خواب [چنين] مىبينم
كه تو را سر مىبرم پس ببين چه به نظرت مىآيد گفت اى پدر من آنچه را
مامورى بكن ان شاء الله مرا از شكيبايان خواهى يافت | فَلَمَّا
بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَى فِي الْمَنَامِ
أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا
تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ | |
پس وقتى هر دو تن دردادند [و همديگر را بدرود گفتند] و [پسر] را به پيشانى بر خاك افكند | فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ | |
او را ندا داديم كه اى ابراهيم | وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ | |
رؤيا[ى خود] را حقيقت بخشيدى ما نيكوكاران را چنين پاداش مىدهيم | قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ | |
راستى كه اين همان آزمايش آشكار بود | إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِينُ | |
و او را در ازاى قربانى بزرگى باز رهانيديم | وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ | |
و در [ميان] آيندگان براى او [آوازه نيك] به جاى گذاشتيم | وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ | |
درود بر ابراهيم | سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِيمَ | |
نيكوكاران را چنين پاداش مىدهيم | كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ | |
در حقيقت او از بندگان با ايمان ما بود | إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ | |
و او را به اسحاق كه پيامبرى از [جمله] شايستگان است مژده داديم | وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ | |
و به او و به اسحاق بركت داديم و از نسل آن دو برخى نيكوكار و [برخى] آشكارا به خود ستمكار بودند | وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِينٌ | |
و در حقيقت بر موسى و هارون منت نهاديم | وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ | |
و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ رهانيديم | وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ | |
و آنان را يارى داديم تا ايشان غالب آمدند | وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ | |
و آن دو را كتاب روشن داديم | وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ | |
و هر دو را به راه راست هدايت كرديم | وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ | |
و براى آن دو در [ميان] آيندگان [نام نيك] به جاى گذاشتيم | وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ | |
درود بر موسى و هارون | سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ | |
ما نيكوكاران را چنين پاداش مىدهيم | إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ | |
زيرا آن دو از بندگان با ايمان ما بودند | إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ | |
و به راستى الياس از فرستادگان [ما] بود | وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنْ الْمُرْسَلِينَ | |
چون به قوم خود گفت آيا پروا نمىداريد | إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ | |
آيا بعل را مىپرستيد و بهترين آفرينندگان را وامىگذاريد | أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ | |
[يعنى] خدا را كه پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شماست | اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ | |
پس او را دروغگو شمردند و قطعا آنها [در آتش] احضار خواهند شد | فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ | |
مگر بندگان پاكدين خدا | إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ | |
و براى او در [ميان] آيندگان [آوازه نيك] به جاى گذاشتيم | وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ | |
درود بر پيروان الياس | سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ | |
ما نيكوكاران را اين گونه پاداش مىدهيم | إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ | |
زيرا او از بندگان با ايمان ما بود | إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ | |
و در حقيقت لوط از زمره فرستادگان بود | وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِينَ | |
آنگاه كه او و همه كسانش را رهانيديم | إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ | |
جز پيرزنى كه در ميان باقىماندگان [و خاكسترشدگان] بود | إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ | |
سپس ديگران را هلاك كرديم | ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ | |
و در حقيقتشما بر آنان صبحگاهان | وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِم مُّصْبِحِينَ | |
و شامگاهان مىگذريد آيا به فكر فرو نمىرويد | وَبِاللَّيْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ | |
و در حقيقتيونس از زمره فرستادگان بود | وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ | |
آنگاه كه به سوى كشتى پر بگريخت | إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ | |
پس [سرنشينان] با هم قرعه انداختند و [يونس] از باختگان شد | فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنْ الْمُدْحَضِينَ | |
[او را به دريا افكندند] و عنبرماهى او را بلعيد در حالى كه او نكوهشگر خويش بود | فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ | |
و اگر او از زمره تسبيحكنندگان نبود | فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِينَ | |
قطعا تا روزى كه برانگيخته مىشوند در شكم آن [ماهى] مىماند | لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ | |
پس او را در حالى كه ناخوش بود به زمين خشكى افكنديم | فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِيمٌ | |
و بر بالاى [سر] او درختى از [نوع] كدوبن رويانيديم | وَأَنبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِّن يَقْطِينٍ | |
و او را به سوى يكصدهزار [نفر از ساكنان نينوا] يا بيشتر روانه كرديم | وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ | |
پس ايمان آوردند و تا چندى برخوردارشان كرديم | فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ | |
پس از مشركان جويا شو آيا پروردگارت را دختران و آنان را پسران است | فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ | |
يا فرشتگان را مادينه آفريديم و آنان شاهد بودند | أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ | |
هشدار كه اينان از دروغ پردازى خود قطعا خواهند گفت | أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ | |
خدا فرزند آورده در حالى كه آنها قطعا دروغگويانند | وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ | |
آيا [خدا] دختران را بر پسران برگزيده است | أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ | |
شما را چه شده چگونه داورى مىكنيد | مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ | |
آيا سر پند گرفتن نداريد | أَفَلَا تَذَكَّرُونَ | |
يا دليلى آشكار [در دست] داريد | أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُّبِينٌ | |
پس اگر راست مىگوييد كتابتان را بياوريد | فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ | |
و ميان خدا و جنها پيوندى انگاشتند و حال آنكه جنيان نيك دانستهاند كه [براى حساب پسدادن] خودشان احضار خواهند شد | وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ | |
خدا منزه است از آنچه در وصف مىآورند | سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ | |
به استثناى بندگان پاكدل خدا | إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ | |
در حقيقتشما و آنچه [كه شما آن را] مىپرستيد | فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ | |
بر ضد او گمراهگر نيستيد | مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ | |
مگر كسى را كه به دوزخ رفتنى است | إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ | |
و هيچ يك از ما [فرشتگان] نيست مگر [اينكه] براى او [مقام و] مرتبهاى معين است | وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ | |
و در حقيقت ماييم كه [براى انجام فرمان خدا] صف بستهايم | وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ | |
و ماييم كه خود تسبيحگويانيم | وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ | |
و [مشركان] به تاكيد مىگفتند | وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ | |
اگر پند [نامها]ى از پيشينيان نزد ما بود | لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنْ الْأَوَّلِينَ | |
قطعا از بندگان خالص خدا مىشديم | لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ | |
ولى [وقتى قرآن آمد] به آن كافر شدند و زودا كه بدانند | فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ | |
و قطعا فرمان ما در باره بندگان فرستاده ما از پيش [چنين] رفته است | وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ | |
كه آنان [بر دشمنان خودشان] حتما پيروز خواهند شد | إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ | |
و سپاه ما هرآينه غالبآيندگانند | وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ | |
پس تا مدتى [معين] از آنان روى برتاب | فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ | |
و آنان را بنگر كه خواهند ديد | وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ | |
آيا عذاب ما را شتابزده خواستارند | أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ | |
[پس هشداردادهشدگان را] آنگاه كه عذاب به خانه آنان فرود آيد چه بد صبحگاهى است | فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِينَ | |
و از ايشان تا مدتى [معين] روى برتاب | وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ | |
و بنگر كه خواهند ديد | وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ | |
منزه است پروردگار تو پروردگار شكوهمند از آنچه وصف مىكنند | سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ | |
و درود بر فرستادگان | وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ | |
و ستايش ويژه خدا پروردگار جهانهاست | وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ |
فهرست سوره های قرآن